“มนุษย์ไม่มีวันเดินทางไปถึงดวงจันทร์”
ดร.ลี เดอ ฟอเรสต์ ผู้ประดิษฐ์หลอดวิทยุ และถูกขนานนามว่าเป็นบิดาแห่งวิทยุ พูดไว้เมื่อ ก.พ. 1967
คนส่วนหนึ่งเชื่อ แต่…คนที่ไม่เชื่อ ดร.ลี เดอ ฟอเรสต์ก็ทำสำเร็จ
เด็กหนุ่มคนหนึ่งมาเรียนหนังสือในเมืองหลวง ก่อนมาเรียนพ่อแม่มีที่สวนอยู่เกือบร้อยไร่ วันที่เขาเรียนจบพ่อแม่เหลือที่สวนอยู่เพียงสิบไร่ เพราะต้องขายส่งเขาเรียนหนังสือ เขาสมัครงานหางานทำเหมือนด็กหนุ่มผู้ตาหาความฝันคนอื่น ๆ
เขามุ่งมั่น ว่าจะสร้างฐานะให้ร่ำรวยให้ได้ อย่างน้อยก็เพื่อตอบแทนพ่อแม่
เขาคิดว่าจะทำงานให้ได้เลื่อนตำแหน่งเร็ว ๆ จะได้มีเงินเยอะ ๆ แล้วจะลาออกมาสร้างอาณาจักรเป็นของตนเอง
จากบริษัทนั้นไปบริษัทนี้…บางที่เขาทนไม่ได้เพราะไม่ชอบ บางที่ทนเขาไม่ได้ เพราะไม่มีผลงาน เขาถูกไล่ออกบ้างเชิญออกบ้างสังคมเมืองมันเอาเปรียบ เขาคิดในใจขณะที่ขึ้นรถทัวร์กลับบ้านเกิด ทรัพย์สมบัติที่เขามีคือกระเป๋าเป้ใบเดิม ที่เคยใช้ใส่เสื้อผ้าวันที่เข้ามาเมืองหลวงครั้งแรก ที่เพิ่มขึ้น คือเสื้อผ้าหกเจ็ดชุด บวกกับประกาศนียบัตรวุฒิการศึกษาอีกหนึ่งใบ
สั่งซื้อหนังสือคลิก
ใคร ๆ ก็เห็นว่าเขาขยันขันแข็งช่วยพ่อแม่พลิกดิน ปรับปรุงพัฒนาสวนที่เหลืออยู่สิบไร่อย่างหนัก งานวัดงานบุญงานบ้านก็ไม่บกพร่อง
เวลาผ่านไปปีแล้วปีเล่า ฐานะความเป็นอยู่กลับแย่ลง เพราะผลไม้ราคาตก บางปีแล้งหนักก็ไม่ได้ผลผลิต วันหนึ่งพ่อแม่ป่วยไข้ ก็ต้องขายที่ทั้งหมดที่มีเพื่อรักษาพอ ท้ายที่สุดก็ต้องมาเป็นคนงานเลี้ยงวัวในฟาร์มของคนมีอันจะกิน เพราะมีเงินเดือนให้ใช้จ่าย มีบ้านพักคนงานให้คุ้มกะลาหัว
ฟ้าผ่าลงมาที่ฟาร์มในวันหนึ่ง วัวที่เขาดูแลตกใจวิ่งชนลวดหนามที่กั้นเขตแดนตายไปสองตัว เนื้อและหนังของวัวสองตัวนี้ ถ้าหากนำไปขายก็คงได้หลายหมื่น แต่เจ้านายยกให้เขา ตอบแทนที่คอยดูแลใส่ใจ
เพื่อนบ้านได้ข่าวก็ดีใจ มาคอยช่วยเหลือ บ้างก็รอซื้อเนื้อซื้อหนัง เขาเอาซากวัวมาไว้กลางลาน
เอามีดขนาดเล็กที่มีมาเถือหนัง แต่ความที่หนังวัวทั้งเหนียว ทั้งหนา มีดที่มีก็ไม่คมพอ ทำให้เวลาเลาะหนังเป็นไปด้วยความยากลำบาก เขาต้องวิ่งเข้าวิ่งออกเพื่อลับมีดที่ทื่อเร็ว…เป็นสิบๆ รอบ จนเหงื่อโทรมกาย
ทำไมมึงไม่เอาหินลับมีดมาตั้งตรงนี้ซะเลย จะได้ไม่ต้องวิ่งไปวิ่งมา” เพื่อนบ้านแสดงความคิดเห็น
“ไม่เห็นหรือไงว่ากำลังยุ่ง” เขาตอบ พลางวิ่งเข้าไปลับมีดในบ้านอีกรอบ ความที่มีดของเขาขนาดไม่ใหญ่ เขาเองก็ไม่มีประสบการณ์ในการชำแหละ ขณะที่เขากดมีดแล่เนื้อช่วงสะโพก มีดก็หัก “ช่วยดูให้หน่อย เราจะไปซื้อมีด” เขาบอกเพื่อนบ้าน
“จะไปซื้อมีดให้เปลืองทำไม ทำไมไม่ไปยืมมีดตาทุย หรือให้ตาทุยมาแล่ให้ แกมืออาชีพ แล้วให้ค่าแรงแกสักสี่ห้าโล” เพื่อนบ้านตอบ
“จะเอาเวลาไหนไปล่ะ ไม่เห็นหรือไง เรากำลังยุ่ง” เขาตอบกลับเพื่อนบ้าน
มันเหมือนกับที่ Conrad Hilton พูดไว้ “ความสำเร็จ มันเกี่ยวข้องกับการกระทำ”
ถ้าคนเชื่อตามที่ ดร.ลี เดอ ฟอเรสต์ พูด เชื่อ..โดยไม่คิด ป่านนี้องค์การนาซาก็ไม่เจริญมาขนาดนี้
ขณะที่บางคนทำแบบเดิม ผลลัพธ์กลับแย่ลง ไม่ยอมเปลี่ยน ไม่ฟังคนอื่น มันก็จะทำให้แย่หนักเข้าไปอีก
อย่าเชื่อ…ใครก็ตามที่ชี้หน้าว่าคุณไม่มีโอกาสรวย อย่าทำแบบเดิม…หากทำมานานแล้วยังไม่สำเร็จ อาจไม่ถึงกับต้องเปลี่ยนงาน เปลี่ยนอาชีพ แค่เปลี่ยนความคิด และการกระทำ ผลลัพธ์เปลี่ยนแน่นอน
อย่าไปหนักใจหากเปลี่ยนแล้วไม่ดี อย่าเพิ่งดีใจ หากเปลี่ยนแล้วดีขึ้น อยากรวยจริง สำเร็จจริง ต้องทำต่อเนื่อง ปรับปรุงต่อเนื่องและ…การลงมือทำ ทบทวน ปรับปรุง ทำซ้ำ ทำแล้วทำอีก คือนิสัยของคนรวยและมีความสำเร็จระดับที่ผู้คนต้องแหงนมอง
สั่งซื้อหนังสือคลิก
ครูพี่ม้อค ธวัชชัย พืชผล (วิชาอาแปะ สอนรวย) คณะทำงานสำนักพิมพ์ 7D BOOK & DIGITAL
ขอบคุณภาพประกอบจาก: เว็บไซต์ Pexels
