Communication เริ่มต้นด้วย Receiver ไม่ใช่เริ่มที่ตัวคุณ

Communication เริ่มต้นด้วย Receiver ไม่ใช่เริ่มที่ตัวคุณ

การสื่อสารเริ่มต้นจากผู้รับไม่ใช่จากตัวคุณ หรือแบรนด์ที่เป็นผู้ส่งข้อความ หรือผู้ส่งคอนเทนต์

ทุกนาทีที่เปิดมือถือหรือคอมฯ เราจะเจอคนขายที่ดินโพสต์ขายที่ดิน คนขายออนไลน์โพสต์ขายสินค้า คนบ้าพลังโพสต์บอกว่ากรูทำอะไรอยู่วันละสี่ห้ารอบ (และบางคนก็โพสต์มากกว่านั้น) จนเพื่อน ๆ ต้องกดเลิกติดตามแต่ยังเป็นเพื่อนกันอยู่เพราะเกรงใจ

ไม่รู้กี่ครั้งแล้วผมต้องทักหลายคนกลับ เพื่อจะถามว่า พี่โพสต์ทำไม
ที่จริงการสร้างตัวตนให้คนรู้จัก ให้เป็นคนสำคัญ และให้เขายอมรับ
มันต้องเริ่มพูดในสิ่งที่เขาอยากฟัง (ผู้อ่าน ผู้เห็น กลุ่มเป้าหมายได้ประโยชน์)
ไม่ใช่บอกในสิ่งที่เราอยากบอก แต่เขาเกี่ยวอะไรด้วย

คลิกที่รูปภาพเพื่อสั่งซื้อหนังสือ

คุณต้องรู้จักลำดับความเกี่ยวกับเขาให้ได้
ด้วยการรู้ว่าเขาสนใจกับอะไร เขาให้ความสำคัญกับอะไร

ขายที่ดินไม่ใช่ขายที่ดิน
ถ้าเขารักพ่อแม่ คุณต้องขายความสัมพันธ์
ถ้าเขาชอบลงทุน คุณต้องขายความเชื่อว่าสามารถทำกำไรได้
ถ้าชีวิตเขาย่ำแย่ คุณต้องขายความหวัง
ฯลฯ

ภาพถ่ายโดย Moose Photos จาก Pexels

แต่ความเป็นจริง!
คนทำมาค้าขายผ่านออนไลน์ในสังคมนี้ มักเริ่มต้นด้วยการส่งสารที่คลุมเครือซับซ้อน
อาจเพราะเรียนมาก
บางคนลุกมาเต้นตอนไลฟ์สด บางคนบอกว่าต้องทำถี่ ๆ หลายกรณีที่บางทีก็นึกสงสัยว่าใครสอน

การสื่อสารต้องเริ่มต้นจากการใส่ใจรู้สึกถึงผู้รับก่อนครับ
เราต้องการส่งข้อความหาเขาเพื่ออะไร
สิ่งแรกและที่สําคัญที่สุดในการสื่อสารคือ
เขาเป็นใครและเราอยากให้เขาทำอะไร

ภาพถ่ายโดย Andrea Piacquadio จาก Pexels

1. Do they get what you are writing?
พวกเขาเข้าใจสิ่งที่คุณกําลังเขียน / นําเสนอหรือไม่?
ดังนั้นเขียนเสร็จลองอ่านใหม่ 2, 3 ครั้งก่อนส่ง ถามตัวเองว่าถ้าเป็นคนอื่น ๆ ยังไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับปัญหาที่คุณกําลังจะนําเสนอ คนอ่านอ่านแล้วเข้าใจไหม? อย่าไปยุ่งแต่เรื่องของตัวเอง อย่าเขียนเพื่อให้เสร็จ การเขียนคือการให้คนอื่นเข้าใจ ใส่หัวใจของคุณลงไป เขียนในสิ่งที่ “เขา” ได้ประโยชน์

คลิกที่รูปภาพเพื่อสั่งซื้อหนังสือ

3. Call to action
อะไรคือความต้องการและจุดประสงค์ของคุณที่ต้องการให้คนอื่นทําเมื่ออ่านจบ? มันเข้าใจได้อย่างชัดเจนหรือไม่?

4. Reference data
ข้อมูลอ้างอิงที่ใส่เข้ามามาเกี่ยวข้องหรือไม่?
อะไรที่ไม่เกี่ยวข้อง หรือทําให้สับสนก็ไม่ต้องใส่ ชีวิตคนอ่านมีความซับซ้อนและทุกคนมีเวลาจํากัด อะไรที่ไม่เกี่ยวอย่าเอาความยุ่งเหยิงไปให้คนอื่น น้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหรงเหรงไม่ใช่การสื่อสาร
ดังนั้นการเขียนเป็นช่องทางการสื่อสารและทุก ๆ ช่องทางเริ่มต้นจากการรับรู้ความรู้สึกของผู้รับ ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขาเราจะสื่อสารเพื่ออะไร? ถ้าเขียนออกมาพูดออกมาเพื่อทําให้คุณแค่ทํางานเสร็จคุณก็ไม่มีทักษะในการสื่อสาร

ทักษะการสื่อสารไม่ใช่แค่ทำให้เสร็จ
แต่มันคือ ทำแล้วมีความสำเร็จ